Schilderijen
Inner world
Het meisje en de wolf
Portretten
Musici
Landschappen

Boeken
Niet storen. Een kritische beschouwing over de Riagg in woord en beeld
Wie is er nu gek? Over kronkels in de therapeutische relatie

Nog altijd & Cement. Levensverhalen van Auschwitz-overlevenden
Tien componistenportretten in woord en beeld
Keerpunt. Over persoonlijke crises en kansen

Enter EN
ENGLISH

 

 CV 
Saar Roelofs


saar.roelofs@xs4all.nl 

© Partner Productions

 

   

Saar Roelofs

LEVENSVERHALEN VAN
AUSCHWITZ-OVERLEVENDE
N

Nog Altijd

"Een verrassend boek. Ongelooflijk overtuigend."
OVT - VPRO Boeken

Cement

"Inspirerend"

Ten Have (2005 resp. 2004)

   




 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zie ook Saar Roelofs'
schilderijencyclus:

Het meisje en de wolf
Over een meisje in een concentratiekamp

Uitgangspunten van de auteur

In 2004 interviewde de auteur twee Auschwitz-overlevenden: 
Bill (Sebil) Minco (1922-2006) die vierenhalf jaar concentratiekampen overleefde en
Ronnie Goldstein-van Cleef (1921-2008) die acht maanden concentratiekampgevangene was. 

 

De volgende vragen vormden hierbij het uitgangspunt:  

Welke plaats hebben de kampervaringen in hun leven gekregen? 
Hebben zij hun ervaringen kunnen verwerken?
Hoe kijken zij vele jaren later op hun kampervaringen terug? 
Hoe verhouden deze ervaringen zich ten opzichte van andere ingrijpende gebeurtenissen in hun leven?    

 

Het levensverhaal van Bill Minco is in 2004 onder de titel Cement als een van de verhalen opgenomen in Keerpunt 
(Ten Have 2004), Ronnie Goldsteins relaas is in 2005 neergelegd in het boek Nog Altijd (Ten Have, 2005).

Samenvattingen:
Nog Altijd
Cement

   

ONTVANGST 

"Een verrassend boek, heel anders dan andere  ooggetuigenverslagen over de Tweede Wereldoorlog. Ongelooflijk overtuigend. Saar Roelofs is een bijzonder goed schrijfster. Zij heeft de goede vragen gesteld. Er staat geen woord teveel in het boek." VPRO-radio OVT 1.14-1.17 min. 6 februari 2005.

"Een boeiende biografie. Roelofs' opzet om over het hele leven van het kampslachtoffer te schrijven slaagt bijzonder goed en vormt ook echt een toevoeging aan de bestaande literatuur over dit onderwerp." Nieuw Israëlietisch Weekblad NIW, 13 mei 2005, Sara Polak.

"Saar Roelofs vertelt het levensverhaal heel sober, met veel aandacht voor de psychologische gevolgen van kille jeugd en oorlogservaringen, waardoor het boek een grote zeggingskracht heeft." NBD/Biblion, Madelon de Swart. 

"Een indrukwekkend levensverhaal." 
Friesch Dagblad, 2 februari 2002, Jack Kooistra.

"Saar Roelofs has done an excellent job. While it's clear Ronnie's reporting is triggered by questions, the author never gets in the way." Judith van Praag www.scoop.it/t/holocaust-holland?page=3

Saar Roelofs heeft goed gekeken, goed geluisterd. Ronnie ontroert de lezer en komt tot leven." Zinweb, Marga Haas.

"Belangwekkend en waardevol. Psycholoog Saar Roelofs laat onder meer zien dat jeugdtrauma’s de verwerking van oorlogstrauma’s in de weg kunnen staan. Ook van historisch belang wegens de vele bijzondere details over de Tweede Wereldoorlog." Beoordeling op bol.com.

"An important contribution." Brief van Yad Vashem, aan de auteur.

 

Nog Altijd
Ronnie Goldstein-van Cleef over 
jeugd, verzet, concentratiekampen 
en het leven daarna

Met tekeningen en gedichten van Ronnie Goldstein-van Cleef

Ten Have (2005)

Van mei tot oktober 2004 breng ik vele middagen door met Ronnie Goldstein-van Cleef (1921-2008). De gesprekken nemen al snel een intensieve vorm aan. Geleidelijk doemt een beeld op van hoe Ronnie Goldsteins leven wordt gedomineerd door zowel haar jeugd- als haar oorlogstrauma's. Haar vergeefse verlangen naar de liefde van haar moeder loopt als een rode draad door de gesprekken. 

Ronnie groeit op in een welvarend liberaal joods gezin. Als de oorlog uitbreekt, is zij negentien jaar. Zij sluit zich aan bij een verzetsgroep en wordt in 1944 verraden. Via Westerbork wordt zij naar Auschwitz gedeporteerd. Na twee maanden wordt zij naar concentratiekamp Libau geëvacueerd waar zij een half jaar verblijft. Dankzij de sterke onderlinge band tussen de Nederlandse vrouwen overleeft zij de verschrikkingen. 

Vervolgens komt haar naoorlogse bestaan aan de orde: de koude ontvangst in Nederland, de pijn om het onbegrip van haar (tijdens de oorlog ondergedoken) moeder, haar verdriet over het verlies van haar vader, familie en vrienden, haar twee huwelijken, gezondheidsproblemen en overlevingsschuld. In tekeningen en gedichten geeft zij uiting aan haar emoties. 

Tijdens onze gespreksrondes heeft Ronnie Goldstein veel zaken van vroeger uitgezocht en opgeruimd. Zij gaat geleidelijk inzien welke gebeurtenissen in haar leven beslissend zijn geweest. De liefde van wat zij noemt "mijn kampmoeders" - de oudere vrouwen in de barakken van Auschwitz en Libau - heeft veel goed gemaakt van wat zij thuis tekort kwam. Hierdoor kreeg zij "een soort Ausdauer". Zij stelt vast:

"Thuis was er welstand en overvloed. Het ontbrak me aan niks. Als ik iets wilde hebben, kwam het er. Maar ik leefde in een ijzige eenzaamheid. Ik was soms zo ongelukkig dat ik dood wilde. In het concentratiekamp had ik het koud. Had ik honger. Lag de dood steeds op de loer. Maar er was saamhorigheid, warmte en bescherming. En daar heb ik geknókt om te blijven leven.

Terugblikkend constateert zij:

"Het concentratiekamp heeft ontstellend veel kwaad aangericht. Een stempel op mijn leven gedrukt. Geestelijk en lichamelijk. Met die verschrikkingen is niets te vergelijken. Maar toch, terugkijkend besef ik dat ook mijn ongelukkige jeugd een grote schade heeft aangericht. Want er zijn dingen die mij als kind zo hebben vernield."

© Saar Roelofs
Een door Ronnie Goldstein-van Cleef geautoriseerd levensverhaal.

Zie ook: 
samenvatting van de National Library of Israel

 

naar boven


   
   
   

Passages uit Nog altijd en Cement zijn opgenomen in Roelofs' boek Wie is er nu gek? (Scriptum, 2008)

Tijdschrift voor Psychiatrie:

"Roelofs wijst er terecht op dat mensen in uitzonderlijke situaties vaak een enorm groeipotentieel vertonen, waarvan we als therapeut nog veel kunnen leren."

 


 


 

Cement

Het levensverhaal van Bill Minco

 

Cement is opgenomen in Saar Roelofs' boek  
Keerpunt

(Ten Have, 2004)

 

De joodse Bill (Sebil) Minco (1922-2006) sluit zich in 1940 als zeventienjarige scholier aan bij het Geuzenverzet. Hij wordt verraden en ter dood veroordeeld (hij is één van de achttien doden uit het beroemde gedicht van Jan Campert). Wegens zijn jeugdige leeftijd wordt zijn doodstraf omgezet in levenslang tuchthuis. Wanneer de tuchthuizen - zoals de nazi's dat satanisch noemen - "judenrein" worden gemaakt, wordt Minco naar de vernietigingskampen gedeporteerd. Hij blijft in leven omdat hij volgens de bizarre en tegenstrijdige regels van de nazi-bureaucratie niet vergast mocht worden. De redenering van de nazi's is: wie een misdaad heeft begaan, krijgt straf en moet die straf uitzitten. Minco kreeg levenslang en vergassing zou een verkorting van de straf zijn.


In april 2004 spreek ik met Bill Minco over zijn vierenhalf jaar durende overlevingsstrijd: zijn Einzelhaft (eenzame opsluiting) in het tuchthuis en zijn verblijf in Mauthausen, Auschwitz en 
- na een dodenmars - in Dachau. Minco’s observaties van zijn beulen en medegevangenen – goed, wreed en ‘grijs’ – zijn indrukwekkend. Voorts spreek ik met hem over de manier waarop zijn ervaringen zijn karakter hebben gevormd. Terugblikkend zegt Minco: 


"In die tijd heb ik ongelooflijk veel meegemaakt. Mensen naakt gezien, letterlijk en figuurlijk. Gezien waartoe de mens in staat is. Tot welke dieptepunten. En tot welke hoogtepunten. Dat zijn allemaal bouwstenen die mijn leven hebben verrijkt. Want ook negatieve ervaringen kunnen - mits verwerkt - bijdragen aan het wezen van de mens. De mens vormen."


Minco legt uit hoe hij “in brokken” terugkwam, maar in de volle overtuiging dat zijn lijden niet voor niets was, dat er een manier moest zijn om dat op een positieve manier in te zetten. Zijn hele leven heeft hij gevochten om zijn brokken samen te voegen. Hij noemt deze pogingen “cement”. Tot zijn cement behoort onder meer zijn weigering Duitsers te haten. Aanvankelijk als middenstander, later als wethouder in Hilversum en voorzitter van de Stichting Geuzenverzet poogde hij steeds bruggen tussen mensen te bouwen. Het cement waarmee hij zijn brokken bij elkaar hield, bleek hetzelfde cement te zijn als waarmee hij mensen bij elkaar hield. Slachtoffer heeft hij zich nooit gevoeld.

 

Een uitgebreide versie van Minco's levensverhaal is te vinden op de webpagina De veerkracht van de hulpvrager. Zie Het leven als creatief proces onder Cement.

 

© Saar Roelofs

Een door Bill Minco geautoriseerd levensverhaal.

naar boven

 

   


Schilderijen
Inner world
Het meisje en de wolf
Portretten
Musici
Landschappen

Boeken
Niet storen. Een kritische beschouwing over de Riagg in woord en beeld
Wie is er nu gek? Over kronkels in de therapeutische relatie

Nog altijd & Cement. Levensverhalen van Auschwitz-overlevenden
Tien componistenportretten in woord en beeld
Keerpunt. Over persoonlijke crises en kansen

Enter EN
ENGLISH

 

 CV 
Saar Roelofs


saar.roelofs@xs4all.nl 

© Partner  Productions